Gençler toplanın, ama biraz küfürlü konuşacağım haberiniz olsun!

İdeolojik açıdan illet olduğum iki tür insan vardır: biri, kime işi düşerse onun tarafındaymış gibi davranan, kendi öz fikirlerini açıkça belli etmekten it gibi tırsan, bukalemunvari insan; diğeri, sırf çevresindeki insanlar onu aralarına kabul etsinler diye onlarla aynı fikirleri paylaştığına dair kanıtlar göstermeye çalışan ezik!

İkisi birbirine çok benziyor, fakat birbirlerinden ince bir çizgiyle ayrılıyorlar. Şöyle ki: ilkinin düşüncesini bilemezsiniz, çünkü tartışmaz, anlatmaz, fikrini belirtmez. Sadece dinler, sığır gibi bakar, susar. Şayet siz, yeterince dikkatli bir gözlemciyseniz belki onu tanıdıkça çözersiniz kişilik yapısını, fikir dünyasını, ama o kendisi, sanırım sırf tepki alacağından korktuğu için açmaz size dünyasını. Herkese "he" der geçer. "ya öyle diyosun da, bi de şu açıdan bak..." demeye bile g.tü yemez. Safi kaypaklık!

Diğeri sizin fikirlerinizi öğrendiği anda başlar yazmaya, hobaaaa onun da sizinle aynı anıları olmuştur, o da sizle aynı tür arkadaş ortamlarına girmiştir. Vay anam ne maceralar ne maceralar! Keşke girdiği o arkadaş ortamlarından bir şeyler öğrenebilseymış, ama olmamış. Sonra bir başka arkadaş grubu yakalamış kendine, hop! onların rengine bürünmüş. Oha bu da bukalemunmuş ya la! Bakın bunda "fikir" var, ama kendi fikri değil, çevresine topladığı insanların düşünce yapısına göre şekillenen "fikir".

Bu ikisi, ne kadar iyi insanlar olurlarsa olsunlar; yürekleri ne kadar temiz olursa olsun, daha o cesaretsiz, cibiliyetsiz , karaktersiz mizacını sezdiğim anda s.ktiri çekmek istediğim insanlardır.

İnsanın hayata karşı bir duruşu olmalı. Bunu dile getirmekten korkmamalı, fikrini savunmaktan çekinmemeli. Ha, şayet yoksa belli bir görüşün varmış gibi de yapma arkadaşım yapma! Kabul görmemekten korkuyorsan farklı meziyetlerinle var ol insanların arasında. Hiçbir aklı başında insan tanımıyorum ki senin gibileri dışlasın. Korkma! Zaten seni fikriyatın sebebiyle dışlıyorsa sen de onları s.tiret!

Bakın ikiniz, yukarıda belirttiğim iki insan örneklemesi, size söylüyorum; sizinki apolitizm değil, karaktersizlik. Apolitik olmayı anlarım, tarafsız davranmayı ya da ikilemde kalmayı anlarım da, sizinkini hiç anlamıyorum. O yüzden uzaksınız artık benden, özellikle zihnen ve kalben...

Fakat küfürlü konuşacağımdan bahsettim ama yeterince küfür etmedim. Daha fazla uzatmak istemedim aslında, malum günümüz gençliği okumadan anlamlandırmaya, bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmaya pek alışkın, sonuna kadar sabredemezler.

Etrafta s..e sürülecek aklı olmayan çok fazla okumuş insan var da işte mecburiyetten tahammül diyoruz, düsturumuz "önce insan" olduğundan...